Bleekneusjes

vakantiekolonies in Nederland 1883-1970

Honderdduizenden kinderen in de leeftijd van drie tot veertien jaar hebben tussen 1883 en 1970 enige tijd in een vakantie- of gezondheidskolonie doorgebracht. Dit waren tehuizen aan zee of in de bossen, waar zwakke kinderen, de zogenaamde bleekneusjes, gedurende zes weken verbleven om aan te sterken. Lange rijen zingende kinderen marcheerden dagelijks door bos en duin. Maar de naam 'vakantiekolonie' heeft veel kinderen misleid: de kolonie was niet bedoeld voor vakantie.

Het doel was in de eerste plaats om de ziekte tuberculose te voorkomen en de gezondheidszorg voor de arbeidersklasse te verbeteren. Daarnaast wilde men kinderen een 'beschaafde' leefwijze leren. Verspreid over het land stonden zo'n vijftig kolonie-huizen, waar de verzorging van de kinderen decennialang vrijwel onveranderd bleef.

Stipt op de klok wisselden slapen, wandelen, melk drinken en (pap) eten elkaar af.

De opmerkelijke geschiedenis van deze kinderuitzending komt in dit rijk geillustreerde boek uitgebreid aan bod. Het korte verblijf in een vakantiekolonie heeft een diepe indruk gemaakt op veel bleekneusjes. Een gedeelte van deze uitgave is gewijd aan hun herinneringen: vrolijke en treurige. In samenhang met informatie van leid-sters, directrices, schoolartsen en andere betrokkenen geven deze ervaringen een realistisch beeld van het leven in het koloniehuis. Bleekneusjes - Vakantiekolonies in Nederland 1883-1970 is een gevarieerd boek over een bijzonder tijdsverschijnsel.