Hier lag een wielerbaan

Verdwenen velodromes in Nederland

Duizenden toeschouwers trokken begin vorige eeuw naar de wedstrijden op de wielerbanen in de buitenlucht. Het was een populaire vorm van entertainment die in de jaren dertig haar piek beleefde. Op de openbare weg koersen was lang verboden. Er waren zeker tweehonderd wielerbanen in Nederland, gemaakt van beton, hout, zand of gras. Na de Tweede Wereldoorlog zijn er nog maar een paar overgebleven.

Robert van Willigenburg geeft in dit boek de geschiedenis van het vooroorlogse baanwielrennen een nieuw gezicht. Wat begon als een fotoproject, werd een omvangrijke bijdrage aan de wielercanon.

Ook Het Vliegende Wiel in Raamsdonk wordt beschreven.